Çocuklarda Hipermobilite Sendromu
Hipermobilite Sendromu
Hipermobilite Sendromu, 5 yaşından küçük çocuklarda eklemlerin normal sınırlarının dışına çıkmasına neden olan yaygın asemptomatik bir durumdur. Tendonlarda ve bağlarda kollajen seviyeleri değiştiğinde ortaya çıkar ve liflerin daha ince ve daha az sert olmasına neden olur. Çocuklukta Hipermobilite, çocukların ortalama %30'unda meydana gelir ve kızlarda görülme sıklığı erkeklerden daha olasıdır. Buradaki oran 3'e 1'dir. Genellikle yaşla birlikte azalmakla birlikte, vakaların %2'sinde daha uzun süre devam eder.
Hipermobilite Sendromu’na Ne Sebep Olur?
Çocuk Hipermobilitesi genetiktir. Araştırmalar, bunun tendonları, kasları ve cildi oluşturan liflerdeki bir mutasyondan kaynaklandığını ileri sürüyor. Bu lifler, esneyip tekrar şekil alma veya deforme olma ve plastisite olarak bilinen yeni bir şekil alma özelliğine sahiptir. Doku oluşturan proteinlerden olan kolajen ve elastin burada çok önemli bir rol oynar. Kollajenden daha fazla elastin olduğunda, kaslar daha elastik hale gelir ve bağlar daha fazla yırtılır. Sonuç olarak, kas-iskelet sistemi yaralanmaları çok kolay gerçekleşebilir.
Hipermobilite Sendromu ve Faydaları
Jimnastik, bale, dans veya akrobasi gibi fiziksel aktiviteler söz konusu olduğunda, çocuk hipermobilitesi inanılmaz esnekliğe izin verdiği için faydalı olabilir. Flüt, keman veya piyano gibi, tümü belirli parmak hareketliliği gerektiren enstrümanları çalarken de bir avantajdır. Hipermobilitesi olan kişilerin özel durumunda, tekrarlayan hareketlerin esnemesi ve sürekli zorlanması, daha az esnek kişilerde olduğu gibi ağrıya neden olmaz.
Hipermobilite Sendromu ve Dezavantajları
Uzmanlar dikkatli olmayı önermekle birlikte, çocuk hipermobilitesi yukarıdaki fiziksel aktivitelerde bir avantaj olarak kabul edilebilir. Kas zayıflığı ve motor kabiliyeti bu bağlamda ortaya çıkabilecek olası problemlerdir. Ayrıca psikomotor gelişimde gecikmeler bile olabilir.
Eklem burkulmaları, tendinit, sırt ağrısı, skolyoz, dizlerde artroz çocuk hipermobilitesi ile ilişkili sorunlardan bazılarıdır. Ve çeşitli araştırmalara göre anksiyete ve depresyon da sık görülür. Bu problemler genellikle eklem hipermobilitesi ile ilişkili değildir. Bununla birlikte, bazı semptomlar özel dikkati hak ediyor. Bu nedenle, semptomlar hakkında daha fazla ayrıntıya gireceğiz.
Kas Güçsüzlüğü
Kas güçsüzlüğü, dönme, oturma, emekleme ve yürümeyi etkileyen gecikmiş psikomotor gelişiminin yavaşlamasına neden olur. Bu bebeklerin eklemleri çok esnektir ve kasları harekete direnç göstermez. İnfantil hipermobilitesi olan bebeklerin uzuvları normalde olduğundan daha fazla uzar. Karın üstü yatarken kollarını destekleyemedikleri veya başlarını kaldıramadıkları için sıkıntı yaşarlar.
Kısıtlı Hareket ve Azaltılmış Esneklik
Ağrının bir sonucu olarak, hareket kısıtlanır ve bu da kas güçsüzlüğüne yol açar. Bu da dayanıklılığı ve dolayısıyla çocuğun spor aktivitelerine ve oyunlara katılımını azaltır. Ayrıca psikomotor gelişimde ve yürümede gecikmeler de mümkündür.
Skolyoz ve Diğer Duruş Bozuklukları
Çeşitli çalışmalar, eklem hipermobilitesi ile postural skolyoz arasında istatistiksel bir ilişki olduğunu göstermektedir. Bu, kifoz olarak bilinen omurganın arkasında eğriliklere ve bel bölgesinde eğriliğin artmasına neden olur.
Ebeveynler İçin Tavsiye ve Öneriler
Bir çocuk Hipermobilite Sendromu yaşıyorsa, ebeveynler çocuğu normal aralığın dışında tekrarlayan eklem hareketlerinden kaçınmak için durumu hakkında eğitmelidir. Ancak bu doğal hiperaktiviteyi kontrol altında tutmak genellikle zor olacaktır. Bunun yerine, çocuk muhtemelen bükülme becerileriyle diğer insanları şaşırtmaya veya etkilemeye çalışacaktır.
İyi huylu Hipermobilite Sendromu, aynı zamanda doğuştan gelen ve bağ dokusunu da etkileyen Ehlers-Danlos sendromundan (kısaca EDS) farklıdır. EDS, damar ve göz problemlerinin yanı sıra ciltte aşırı hassasiyete neden olur. Ayrıca düzenli çıkıklar, omurga deformeleri, kas güçsüzlüğü ve eklem efüzyonları eşlik eder.
Hipermobilite Sendromu Sürekli Egzersiz Gerektirir
Bu nedenle, tüm ebeveynlere çağrı şudur: Daha büyük sorunların göstergesi olabilecek anormalliklere dikkat edin. Semptomlar yaygın olduğu için durumu teşhis etmek kolay değildir. Ancak ağrı her zaman bir alarm sinyalidir.